22 februari: Griendjes en Griendinnetjes in Andenes

Geen reisdag vandaag, althans: niet over de weg. We zijn nu op het noordelijkste puntje van het Vesterålen eiland Andøy, en dat is een gebied waar veel walvissen voorkomen. Eigenlijk was het plan om donderdag op walvistocht te gaan, maar dan wordt er een windkracht 6 verwacht en dat betekent dat er niet wordt uitgevaren. Daarom gingen we vandaag op pad met een RIB, een kleiner bootje dat met hoge snelheid kan varen en deels over de golven heen gaat, waardoor er minder kans zou zijn op zeeziekte. De temperatuur was een redelijke -2 graden, maar met windkracht 4 erbij komt de gevoelstemperatuur toch uit op zo’n -12. Goed voorbereiden dus, en gelukkig voorzag de organisatie ons ook van een isolerend en (min of meer) waterdicht pak. 

 Rond deze tijd van het jaar is vooral de potvis hier aanwezig; de kans dat we die zouden zien was volgens de gidsen dan ook het grootste. De potvis komt niet helemaal boven water, dus je ziet dan vooral de enorme staart. Na een 20 minuten op zee ving men met de sonar de eerste walvissignalen op, en dat bleek geen potvis maar een grote groep Pilot Whales, Grienden in het Nederlands. Voor de gids heel bijzonder; die had ze de afgelopen 3 jaar niet in de winter gezien. 

Grienden zijn niet zo enorm als de potvis, en misschien ook wat minder indrukwekkend, maar het zijn (quote de gids) heel sociale dieren die in grote groepen bij elkaar leven. Dat bleek ook wel: we hebben er zeker een stuk of 15 gezien, en een aantal van hen kwam steeds terug naar het bootje. Op een gegeven moment nam de wind toch nog wat verder toe en was het tijd voor de terugreis. Dan merk je dat zo’n rib echt heel licht is en deels over de golven scheert (nou ja, en af en toe ook flink in de golven klapt). De laatste 5 minuutjes, toen de golven al flink kleiner waren, staan nog op beeld: