14 februari: van Rattvik naar Hammerdal

Rättvik is een aardig plaatsje aan het Silvan meer, en blijkbaar ook een soort van grensstadje. In onze reis, in elk geval. Want in Rättvik blijft de sneeuw vrolijk liggen. 's nachts ging de temperatuur richting de -8 graden, maar door de windstilte voelt het niet koud aan. We hebben het huisje snel achter ons gelaten, onderweg naar de volgende stop. 

Eerst een stuk over B-wegen. ook in prima staat, maar hier wordt niet met zout, maar met grit gestrooid. Dat scheelt een hoop smerigheid op de voorruit, maar echt schoon wordt het er ook niet van ;) de sneeuwplakkaten op de weg haalden de snelheid er wel wat uit. Verderop was de weg weer schoon en kwam de snelheid er weer in. Hoewel Zweden geen grote verschillen in landschap heeft, is de rit zeker niet eentonig. Bossen, besneeuwde meren en heel veel dorpjes: er is altijd wel iets te zien.

Dagens Rät

Tegen de middag hebben we de Zweedse traditie van de Dagens Rätt uitgeprobeerd. Een Dägens Ratt is een daghap die je veel restaurants en buurthuizen voor 10 - 15 euro kunt scoren. Ingrediënten: een bord vol uit de categorie 'eenvoudige doch voedzame maaltijd' aangevuld met een buffet bestaande uit groenteachtigen, brood en natuurlijk ketsup en Senap. Dat plamuurde de boel behoorlijk dicht, kun je wel zeggen. 

Begin van de middag passeerden we Östersund, een agglomeratie rondom het enorme Storsjön meer. Zag eruit alsof je er een heel leuke zomervakantie kunt doorbrengen; het was er opeens ook een stuk drukker - logisch natuurlijk :)

Wat dan wel weer opvalt is dat het wegennet in Zweden toch anders in elkaar zit dan je als Nederlander gewend bent: geen hoofdwegen die overal er ongeveer hetzelfde uitzien, maar hoofdroutes die rond grote steden opeens groeien tot halve snelwegen, maar verderop krimpen tot kleine weggetjes. Ook wel logisch, eigenlijk: het meeste verkeer is hier tussen grotere buurgemeenten. 

Bevroren meer

Beste op 4 wielen in een minder beste staat...

glibberige weggetjes

Hoe dan ook, meer richting Hammerdal begint het landschap weer wat te veranderen, maar vooral de dorpjes krijgen een wat ander aanzien. Iets minder schilderachtig, vaak wat meer bouwvalligheid. De plaatsjes die we passeren zijn blijkbaar grotendeels afhankelijk van de aanwezigheid van een grote fabriek, bouwplaats of groothandel. In Hammerdal doe je blijkbaar iets in de bosbouw of de productie van prefab huizen. Het wordt wat ruiger allemaal: best hard werken om in dit deel van Zweden het hoofd boven water te houden. 

Onze eindbestemming voor vandaag, vlak voor Hammerdal, doet dan wel weer heel idyllisch aan: een kleine houten stuga (huisje/hutje) heeft een hoog Pipi Langkous (of voor ingewijden: Bert-Jan) gehalte. spekglad zijn de laatste kilometers er naartoe, maar daar heeft de toyo opnieuw weinig moeite mee. 

Nog dichtgeplamuurd van de dagens rätt houden we het bij een broodje omelet. Met bacon uit de oven, dat dan weer wel. 

Grindstugan in Hammerdal

Keuken met oven in kwestie (l.)

Morgen een lange rit: ruim 500 kilometer naar Jokkmokk, het Sami-stadje bij de poolcirkel. 

Vi ses senare!